در دنیای علم ، نام آن را « پردازش حسی به طور حساس » ( SPS ) می نامند . اگر در گوگل دنبال این واژه sensory processing sensitivity بگردید ، مقالات متعددی خواهید یافت. ابتدا ما بودیم که درباره‌ی SPS در بزرگسالان پژوهش می کردیم ، و حالا درباره کودکان با سن بالاتر پرسشنامه ای تدارک دیده شده است . یافتن SPS متناسب با کودکان شامل خود_ارزیابی ست و البته نمی توان در مورد خردسالان انجام داد . در نتیجه بیشتر آنچه درباره بسیار حساس بودن می‌توانیم بیاموزیم از بزرگسالان است ، مصاحبه بالینی و نظرکسانی که در رابطه با خلق و خو در کودکان مطالعه کرده اند ، به اضافه کسانی که در حیطه خردسالان خبره اند . من برای تدوین این پرسشنامه از روش های منعطف علمی استفاده کرده ام ، اما برای انتشار آن اقدامی نکرده ام . آزمون بزرگسالان روایی سنجی نشد ، اما به منظوری که ساخته شده بود مفید بود .

اسامی دیگر ویژگی بسیار حساس بودن

تعداد متنابهی از پژوهش ها مشخصاً روی کودکان بسیار حساس کار کرده اند ( جی بلسکی ، تفاوت در حساسیت ؛ مایکل پلوس، غیر از واژه جی از واژه حساسیت خوب ؛ توماس بویسن و بروس الیس واژه حساسیت بیولوژیکی به محتوا نامیده اند . می توانید در گوگل این واژه ها راجستجو کنید .)

همه در حال حاضر موافقند که این یک ویژگی مادرزادی ست ، یعنی بنیادی « سرشتی » و یا « زیستی » دارد . به عبارت دیگر امری اساساً ژنتیکی ست ، غیر از آن نحوه فرزند پروری نیز موثر است . به همین دلیل است که گاهی اکراه دارند از اینکه آن را آشکارا ژنتیکی و مادرزادی بخوانند . برآورد می شود که خلق و خو ، حدود ۴۰٪ از شخصیت را تشکیل می دهد _ و شخصیت موجود _ یعنی مجموعه ویژگی به اضافه محیط . پس ویژگی خلق و خویی ست و حداقل در ۲۰٪ از آدم های جامعه وجود دارد .

امروز تردید ندارم که همه ما در حال پژوهش در یک زمینه با ابعاد مختلف ، صرف نظر از اسامی گوناگون هستیم . این خصوصیت هم در انسان و هم در حیوان یافت می شود . اما آن عده ای که این ویژگی را در حیوانات دنبال می کنند ، نامش را « پاسخدهی » نهاده اند و آن عده ای که سنتی ترند ، از واژه های قدیمی عرب چون « کمرو » ، « خجالتی » یا حتی « عصبی » می نامند . وقتی سر در نمی آورند که چرا یک ماهی ، پرنده و یا حتی یک نخستی ( آدم ، میمون ، گوریل ) کار خاصی می کند ، شروع می کنند به فرضیه سازی !

فرضیه سازی درباره‌ی عوامل زیستی_بیولوژیکی یک رفتار حتی درباره‌ی کودکان نیز امری عادی ست . من این اقبال را داشته ام که ویژگی را در بزرگسالان مورد مطالعه قرار دهم ( ژان استرولا در اروپا در دسته بندی خلق و خوها نام ویژگی را «حساسیت حسی» خوانده است .