مدرسه‌ها باز شده‌اند و این مقاله را به منظور حمایت از کودک بسیار حساستان نگاشته‌ام. همه می‌خواهیم که فرزندانمان مستقل و خودبسنده رشد کنند، اما به وقت کودکی نیاز دارند ما صدایشان باشیم. نیاز دارند بزرگترین حامی ایشان باشیم.
کودک بسیار حساس به احتمال زیاد هم خلاق است و هم فکور و هم مهربان، اما در عین حال ممکن است سریع بیش برانگیخته و یا درگیر هیجانات قوی شود. از هر پنج کودک یکی بسیار حساس به دنیا می‌آید. یعنی اینکه همه چیز را مورد بررسی جدی قرار می‌دهد. این ویژگی نبوغ آمیز بوده، آنان را بسیار مهربان، شهودی و خلاق می‌سازد. اما در عین حال گاهی بیش برانگیخته می‌شوند. در نتیجه احتمالاً از محیط مدرسه بیش از دیگر همتایان غیرحساس خود تأثیر می‌پذیرند، برخورد معلم‌ها نیز چنین تأثیری بر ایشان دارد.
چه نیازی هست که شما صدای فرزندتان باشید؟ به این دلیل که در بسیاری از موارد کودک بسیار حساستان عواطف واقعی خود را در مدرسه ابراز نمی‌کند. صبر می‌کند تا به خانه برسد بعد فرومی‌پاشد. ممکن است معلم نسبت به مشکلات فرزندتان بی‌توجه باشد. مدت‌زمان زیادی طول می‌کشد تا کودکتان به معلمی که اجازه خود بیانگری را می‌دهد (اگر بدهد) اعتماد کند.
همه کودکان نیاز دارند یکی از والدینشان به کمکشان بیاید تا با دیگر بزرگ‌سالان ارتباط برقرار کند. کودکان نیاز دارند احساس کنند که شنیده می‌شوند. نیاز دارند کمکشان کنیم تا عواطف خود را در قالب کلمات ابراز کنند. اما نیاز کودکان بسیار حساس به‌مراتب بیشتر است، چون نیازشان را آشکار نمی‌کنند.
در نتیجه، صدای شما در حمایت از ایشان بسیار حیاتی ست. شما بهتر از هرکسی در کره زمین فرزندتان را بهتر می‌شناسید و اگر شما از وی حمایت نکنید، پس چه کسی حمایت کند؟
۷ نوع حمایت از کودک بسیار حساستان
۱. پیام‌رسان باشید
واقعاً بنشینید و به کودکتان گوش فرا دهید. اگر می‌خواهید از طرف کودکتان بروید و با معلم‌هایشان صحبت کنید، مطمئن شوید صحبتی که می‌خواهید بکنید، حرف فرزندتان است، بدیهی ست که به‌عنوان والد فرضیاتی دارید یا می‌خواهید نتیجه‌گیری کنید، ولی آنچه شما در ذهن دارید با صحبت‌های کودکتان احتمالاً متفاوت است.
به کودکتان کمک کنید ماجرا را از منظری متفاوت ببیند، اما در صورت لزوم، با نگاهی که خودشان به زندگی دارند، از ایشان حمایت کنید.
۲. شیوه کار با سیستم را بشناسید.
اگر کودکتان به موردحمایت واقع‌شدن نیاز دارد، پس بدانید کجا بروید و کمک بگیرید. حق‌وحقوق کودکتان را بشناسید. به خاطر کودکتان بجنگید، اما در این مسیر با کوبیدن سرتان به درهای بسته خود را دیوانه نکنید.
به خاطر داشته باشید که بسیار حساس بودن اختلال نیست و نباید مدرسه و معلم و سازمان کودکان بسیار حساس را نابهنجار معرفی کنند.
۳. از سؤال کردن، درخواست کردن و چالش نترسید.
مطلع بودن کمکتان می‌کند تا از کودکتان به‌درستی حمایت کنید. سؤالات لازم را بپرسید تا خیالتان راحت شود که از شرایط کودکتان باخبرید. خود را برای دیدن مدیران مدرسه، معلم‌ها و سرویس‌های خدمات حمایتی خارج از مدرسه آماده کنید. از چالش با فرضیات نترسید. معمولاً بسیار حساس بودن همپوشانی زیادی با نبوغ دارد ولی کودکان بسیار حساس اغلب مورد بدفهمی قرار می‌گیرند.
مثال خوبی که در این حیطه می‌توان زد نمرات پایین در مدرسه است. به‌عنوان والدین فرزندتان می‌دانید که توانایی‌های فرزندتان فراتر از نمراتی است که می‌گیرد، اما معلم فرزندتان اصرار می‌کند که او به‌قدر کافی درس نمی‌خواند. گاهی برای اثبات وجود مشکل در معلم و مدرسه و نه فرزندتان، لازم است از پله‌های فراوانی بالا و پایین بروید _ باید هم‌چنین والدینی باشید.
۴. باکسانی که در ارتباط با کودکتان هستند ارتباط مداوم و پیگیر داشته باشید.
اغلب مدارس هم همان چیزی را می‌خواهند که شما می‌خواهید، اما مسئولیت‌های معلم به‌مراتب بیشتر است چون با دانش آموزان بسیاری سروکار دارد. هرچه بیشتر همکاری کنید، اطلاعات معلم نیز بیشتر می‌شود و بهتر می‌تواند فرزندتان و نیازهایش را بشناسد.
۵. یاد بگیرید وقتی از موضع امن خود بیرون می‌آیید راحت باشید
حامی کودک بسیار حساس بودنتان شاید به این معنا باشد که از موضع امن خود خارج شوید و بر موضع درست پافشاری کنید و به‌سادگی کنار نکشید. شاید مجبور شوید از سلسله مازهای پیچ‌درپیچ آدم‌ها و دستورالعمل‌هایی رد شوید تا درنهایت بتوانید نیاز فرزندتان را برآورده کنید.
۶. راه‌حل‌هایی ارائه دهید.
وقتی با معلمین ملاقات کرده و یا در جلسات معلمین و والدین شرکت می‌کنید، به راه‌حل‌هایی مسلح شوید، نه اینکه صرفاً بر مشکلات تأکید داشته باشید. حتی اگر ندانید چه راه‌حل‌هایی وجود دارد، باز همین‌که اقدام کرده‌اید نیمی از مسیر را پیموده‌اید.
۷. شاید متوجه شوید که از ابتدا قصدتان کمک به فرزندتان بوده ولی در عمل دارید به معلم‌ها، مربیان و ارائه‌کنندگان خدمات به کودکان، حتی به اقوام نیز کمک می‌کنید.
شاید آنان درک درستی از کودک بسیار حساستان نداشته باشند و شما و کودکتان را ناراحت و غمگین کنند. همه آدم‌ها درباره بسیار حساس بودن نمی‌دانند و یا اساساً درک درستی از احساسات یک کودک بسیار حساس و تجربیاتی که از دنیا کسب می‌کند، ندارند. اگر خوشبخت باشید، اطرافیانتان مشتاق یادگیری هستند.
دو کتاب “کودک بسیار حساس” اثر الین آرون و “درک و شناخت بهتر از کودک بسیار حساس” اثر جیمز ویلیامز بسیار مؤثرند. والدین و مربیان هردو از خواندن آن‌ها منتفع می‌شوند
آماندا ون. مولیگن
