برخی از ما به واسطه نداشتن قدرت دید ، چه آسیب های جدی که نمی بینیم !
اگر به جای من مشاور باشید ، رنج های مراجعین را مشاهده کنید ، آن وقت متوجه خواهید شد که از چه حرف می زنم !
یادم از مطلب جالبی آمد که در کتاب «امی» کودک کهکشانی آمده بود در این کتاب ، موجودی فضایی به نام اَمی ، دستگاهی داشت که می توانست با آن ، میزان عشق در آدم ها را اندازه‌گیری کند .
سی سال پیش وجود دستگاه تلفنی که سیم نداشته باشد را اصلا نمی توانستم هضم کنم ! حالا همه دو سه تایش را دارند . وجود دستگاهی به نام کامپیوتر که از خانه ات بتوانی عزیزت را در آن سوی دنیا ببینی ، خیالی بیش نبود . فکرش را بکنید ! آن وقت با استفاده از این دستگاه‌ها ، میزان عشق و علاقه موجود در آدمی که ادعاهایی می کند ( نه به دروغ ! واقعا گمان می کنند که عاشق است ) را , می شد که محک زد .
اگر کسی می خواست مادر یا پدر شود ، بدون رسیدن به حد مشخصی از مهر و عشق ، حق بارداری نمی یافت !
مددکار ، مشاور ، پزشک و معلم و … صرف نظر از نمره ای که باید در کنکور بیاورد ، با ابزار عشق سنج مورد سنجش و ارزیابی قرار می گرفت و اگر نمره شان از حد مشخصی ( مثلا ۷ از ۱۰ ) پائین تر بود ، اجازه ورود به دانشگاه را نمی یافتند !
آنوقت برای یادگیری مهرورزی و عشق ، معلم خصوصی گرفته و برای ارتقا آن تلاش می کردیم !
بیائید تا این دستگاه ساخته نشده ، آنقدر مهربان شویم که از محک آن سرشکسته بیرون نیائیم !
چه ابزار مفیدی ! کاش یکی از آنها زودتر ساخته شود . راستی چرا ساخته نمی شود ؟ مخترع نمی شناسید !؟
