تأثیر حالات نفسانی ما ( والد ، بالغ ، کودک ) بر تصمیم گیری ، به اندازه تاثیر این حالات بر پیدایش ایده ها و انتخاب های خلاق اهمیت دارد.
هنگامی که تصمیم گیری ما عملکرد مطلوبی داشته باشد ، والد درون ما تجارب ، و کودک درون جنبه هیجانی را فراهم می کنند و بالغ هر دو را مورد ارزیابی قرار می دهد و آن دو را با وقایع بیرونی مقایسه می کند .
به این ترتیب متوجه مشکلات می شویم ، نیاز به حل مسأله را تشخیص می دهیم ، فواید و مضرات انتخاب های مختلف را در نظر می گیریم ، پیچیدگی ها را مرور و احتمال موفقیت را سبک_سنگین می کنیم و بالاخره تصمیمات لازم را می گیریم .
ممکن است این فرایند را در عرض یک ثانیه انجام دهیم ، یا روزها وقت صرف آن کنیم.
با وجود این ، ما همیشه چنین فرآیند سنجیده و متعادلی را تدبیر نمی کنیم . اگر به درون خود توجهی نداشته باشیم ، ممکن است یکی از حالات نفسانی ، شدیداً یکه تازی کند و دیگری از دور خارج شود . وقتی که چنین اتفاقی می افتد ، بخش مهمی از داده ها را که در گرفتن نتایج متعادل به آن نیاز داریم ، منکر می شویم .
