آیا شما هم جزو کسانی هستید که مرتب به خود می گوئید : «نمی دانم چه کار کنم ؟ اگر به خواسته ام جواب مثبت دهم ، از لحاظ روحی خسته می شوم یا سلامتی ام به هم می ریزد یا مردم فکر می کنند که من چنین و چنان هستم ؟ اگر جواب منفی بدهم ، مثلا حقوق و درآمدم کم می شود یا زندگیم همچنان خسته کننده و یکنواخت باقی خواهد ماند .» آیا در دنیای پر از سوال و سردرگمی های خود ، روزها ، هفته ها و ماه ها به سر می برید و از هر صاحب نظری می پرسید که راه حل و جواب واقعی چیست ؟
باید بدانیم که معمولاً در این شرایط ذهنی ، انسان به هر حال به پشیمانی می رسد، زیرا اگر خواسته خود را اجابت کند ، بعدا می گوید : « اشتباه کردم ، بدخوابی و درد شانه راستم دوباره برگشت و یا تعادلی را که با خودسازی و مراقبت های شخصی به دست آورده بودم با این تصمیم اشتباه از دست دادم .» حال اگر به آن جواب ندهد ، باز هم به خود خواهد گفت : « کاش رفته بودم ، همه مصیبت هایی که در زندگی دارم به دلیل تنبلی و عدم تصمیم گیری ست . من اصلا محکوم هستم که در محدودیت مادی و اجتماعی باشم . » انسان مردد به دلیل دوگانگی و ناشفافیت های درونی اش مرتب پشیمان می شود . معمولا پشیمانی با پذیرش ، یا نوع تصمیم گیری رابطه ندارد بلکه مربوط به عوامل درونی تر و ریشه ای تر در ضمیر انسان است .
تصمیم گیری و نتیجه آن ، همیشه تجلی دنیای درون ماست . به خود تصمیم اینقدر فکر نکنید و وسواس نداشته باشید . بلکه هم اکنون که هیچ تصمیم و تردیدی در کار نیست ، یک عمل ریشه ای انجام دهید ، با خود خلوت کنید و با پرداخت بدهی های وجدانی و عاطفی خود به گذشته از همین حالا آرامش و اقتدار ی را که نتیجه ی یگانگی ست ، فراهم کنید . فقط در اینصورت است که در زمان تصمیم گیری ، بهترین ها خودبخود به سراغتان خواهند آمد.
